به گزارش خبرنگار ورزشی مشرق، یکی از مباحث جنجالی و همیشگی ورزشی ما، نحوه ورود به تیم ملی بوده و هست. اصولا از سالهای دور، رقابت انتخاباتی در تیم های ملی ما جایگاهی نداشته و معدود مربیانی با برگزاری مسابقه عادلانه، نفرات اصلی تیم خود را انتخاب کرده و اصولا حضور در تیم ملی انتصابی بوده تا انتخابی!

*شایسته سالاری ملاک انتخاب در کشورهای صاحب نام

مقايسه انتخابی تيم های ملی در كشورهای صاحب نام اين واقعيت را آشكار مي كند كه سطح اين رقابت ها حتی بالاتر از جهانی و المپيک است و ورزشکاران براي كسب لباس تيم ملی بايد حريفانی در سطح جهانی را از پيش رو بردارند.
همين باعث شده تا كسانی كه برای هر وزن انتخاب مي شوند، بهترين در كشورشان باشند. اين ملی پوشان به خوبي می دانند در صورت لغزش، بلافاصله مدعيان ديگر جای آنها را در تيم ملی خواهند گرفت و اين به صورت يك قانون در فدراسيون های اين كشورها درآمده است.

بارزترین محل مسابقات انتخابی را در تیم ملی کشتی روسیه می توان دید؛ جایی که قدرتمندترین تیم دنیا بدون توجه به اسم و رسم قهرمانان نامدار جهان و المپیک، ملاک پوشیدن دوبنده را عبور از صافی انتخابی می داند و شایسته ترین فرد از دل این رقابت ها به جهانی و المپیک اعزام می شوند؛ حتی اگر در آن شانسی برای کسب مدال نداشته باشد. حتی دیده شده کشتی گیری که صاحب چند مدال طلای جهان است، با شکست در انتخابی به تیم ملی نرسیده و هیچگونه اعتراضی هم نداشته چرا که این اصل در ورزش آنها پذیرفته شده است.

اما در ایران یک ورزشکار پس از کسب یک مدال جهانی یا المپیک انتظار دارد که سالها یکه تاز وزن خود باشد؛ بدون اینکه در انتخابی شرکت کند یا اگر هم شرکت می کند، با شکست احتمالی کنار گذاشته نشود. در اینکه هر قهرمان ملی در هر رده ای با کسب یک موفقیت در جهان با اهتزاز پرچم مقدس کشورمان دل مردم را شاد می کند و آوازه ایران را در جهان می گستراند، شکی نیست. البته دیر یا زود از آنها تقدیر به عمل آمده است [هرچند که در بعضی موارد تقدیرهای مالی شایسته آنها نبوده و در رسانه ها منعکس می‌گردد]؛ اما احترام و نام آوری در میان مردم بالاترین پاداش این قهرمانان محسوب می شود و این الگوهای ورزشی نباید با طفره از اصول مربیان تیم ملی و فرار از رقابتهای انتخابی جایگاه خود را در میان مردم از دست بدهند.

در کشتی ایران هم با حضور رسول خادم در راس تیم کشتی عمدتاً شایسته ترین ها به دوبنده تیم ملی رسیده و نتیجه مطلوبی نیز کسب کرده اند. حضور کمیل قاسمی در تیم ملی پس از مدتها حضور فردین معصومی یک نمونه قابل ذکراست، هرچند معصومی در مصاحبه ای پس از المپیک و دعوت نشدن به اردوی تیم ملی برای مسابقات جام جهانی مصاحبه تندی علیه خادم انجام داد ولی خود فردین هم فهمید که باید برای پوشیدن دوباره دوبنده تیم ملی از انتخابی باید بگذرد و با قهرمانی در مرحله اول انتخابی به اردو دعوت شد و این بار از خادم تشکر کرد. این امید وجود دارد که ملاک از این پس شایسته سالاری باشد نه بازیکن سالاری.
در تکواندو هم در سال های گذشته حضور در تیم ملی با انتخابی صورت می گرفت و هادی ساعی قهرمان نامدار المپیک ایران که مدال المپیک را در کارنامه داشت با حضور در انتخابی و شکست دادن مهدی بی باک دیگر قهرمان جهان به لباس تیم ملی و مدال المپیک رسید.

* فرار از انتخابی به بهانه های واهی

به گزارش مشرق، این روزها شاهد نق زدن ها و اعتراض برخی قهرمانان به مربیان تیم ملی هستیم. در تکواندو یوسف کرمی قهرمان جهان به نشانه اعتراض به انتخابی، اردوی تیم ملی را ترک کرده و اعلام کرده انتظار دارد با توجه به سابقه درخشانش اجازه حضور وی در تیم ملی را در رقابت های جهانی بدهند. اینجاست که این سوال پیش می آید چه زمانی جوانان با استعدادی که حتی قهرمانان جهان را نیز در مسابقات کشوری با انتخابی شکست می دهند، باید به تیم ملی راه پیدا کنند؟ مگر همین قهرمانان کنونی زمانی خود جوان نبوده و با شکست ملی پوشان به لباس تیم ملی نرسیده اند؟ البته تاریخ نشان داده سن و سال ملاک حضور یا عدم حضور در تیم ملی نیست و ساعی در اوج پختگی به طلای المپیک رسید و کرمی هم اگر این توان را درخود می بیند می تواند به افتخارآفرینی امیدوار باشد همانگونه که مرتضی کریمی سرمربی تیم ملی گفته کرمی در صورت آمادگی به اردوهای بعدی دعوت خواهد شد.

در وزنه برداری اوضاع بدتر از اینهاست. قهرمانان المپیکی چون بهداد سلیمی، کیانوش رستمی، سجاد انوشیروانی،سعید محمدپور و نواب نصیرشلال پس از ماهها استراحت و مصاحبه های متعدد علیه کوروش باقری و انتقاد از اخلاق تند وی و اینکه شخصیت آنها خرد شده و نیز اعتراض به نوع غذای اردوها، انتظار دارند دعوت شوند، اما سرمربی قاطعانه مقابل آنها  ایستاده است. وی عنوان کرده به هیچ عنوان کسانی را که می خواهند اردو را به پیک‌نیک تبدیل کنند، دعوت نخواهد کرد و حضور جوانان را حتی اگر سال ها مدال هم نگیرند، همانطور که 7 سال پیاپی مدال نگرفتند، به حضور قهرمانان در باد مدال خوابیده ترجیح می دهد.

به گزارش مشرق، سرمربی تیم ملی وزنه برداری اعلام کرده: "می‌گویند باقری با ما مشکل شخصی دارد. اگر مشکل شخصی داشتم که تو را سال 2011 دعوت نمی‌کردم یا شما که گفتی دو ماه دیرتر بیایم اردوی تیم ملی و من هم پذیرفتم. حالا آمده‌ای علیه من مصاحبه می‌کنی؟ مشخص است چیزی پشت قضیه است."
باقری افزود:" می‌گویند اخلاق کوروش بعد از المپیک عوض شده. اصلا من را دیده‌اید که اخلاقم عوض شده؟ مشخص است کسی اینها را تحریک می‌کند. با این اتفاقات نه من ضرر می‌کنم، نه وزنه‌برداری و نه آن شخصی که ورزشکاران را تحریک کرده. فقط خود ورزشکار ضرر می‌کند."


سرمربی تیم ملی وزنه برداری با اشاره به سابقه تلخ خود می گوید:" این اشتباه را کوروش باقری و یک عده دیگر سال 2001 انجام دادند و تمام شدند. شما ببین چرا از آن تیم فقط رضازاده نتیجه گرفت. اصلا هدف این ورزشکاران از اینکه علیه من صحبت کرده‌اند چیست؟ هدفشان این است که به اردوی تیم ملی برگردند؟ می‌گویند تمرین‌های کوروش باعث می‌شود ورزشکار آسیب ببیند. می‌گویند غذای اردوی تیم ملی بد است. خب شما که از تمرین من آسیب می‌بینی و از غذای اردو هم خوشتان نمی‌آید چرا می‌خواهید برگردید تیم ملی؟ بروید همان بیرون غذای بهتر بخورید و راهنمایی‌های بهتر بگیرید و با همان روش کار کنید. بعد روز رکوردگیری بیایید وزنه بزنید. این کارها نمک نشناسی است. انگار ندیدند تیم ملی وزنه‌برداری بزرگسالان 7 سال هیچ مدالی نگرفت."

دارنده مدال طلای دسته 94 کیلوگرم جهان با تاکید بر اصول خود می گوید:" تیم را جوان می‌کنیم. شما اصلا فکر کن که هیچ مدالی هم نمی‌گیریم. مگر 7 سال هیچ مدالی نگرفتیم چه اتفاقی افتاد؟ سال 2003 تا 2010 هیچ مدالی نگرفتیم در بزرگسالان. می‌خواهم ببینم چه اتفاقی افتاد؟ فقط یک نسل هدر رفت. نسلی که می‌توانستند در دنیا مطرح باشد. تیم ملی هدایت خوب می‌خواهد. موفقیت، تلاش و کوشش می‌خواهد. اگر منظورشان این است که کوروش باقری نیاید، این دیگر دست رئیس فدراسیون است. بروند به رضازاده بگویند. ولی اگر دنبال رسیدن به اردوی تیم ملی هستید که کارتان خیلی سخت شد. اشکال ندارد. من از بی احترامی که نسبت به خودم شده به خاطر وزنه برداری و مردم می‌گذرم. ولی این فکرهای مریضی که شما دارید را چه کار کنم؟"

* عدالت را در عمل نشان دهیم

در ورزشهای تیمی هم که انتخابی یا رکوردگیری وجود ندارد، ملاک باید حضور آماده ورزشکاران در لیگ باشد. تیمهای ملی ما نباید مختص به چند بازیکن باشد. تجربه نشان داده با سرمایه گذاری روی نوجوانان و جوانان و مبارزه با بازیکن سالاری افتخارات زیادی نصیب ایران خواهد کرد که نمونه بارز آن تیمهای والیبال و بسکتبال کشورمان است.
بدن یک ورزشکار ولو قهرمان جهان هم باشد، همیشه در یک فرم ایده آل نمی ماند و تمرین مستمر و رعایت اصول توجیه شده از سوی سرمربی متضمن موفقیت یک قهرمان خواهد بود. با این حال وجود یک ساز و کار در تیمهای ملی ضروری به نظر می رسد. در ورزشی که اخلاق لقلقه زبان مدیران آن است و عدالت از بارزترین مصادیق اخلاق به شمار می رود این انتظار وجود دارد که در تیمهای ملی حق به حقدار برسد.